اهمیت جلسات اوپک پلاس برای معامله گران نفت
سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) یک سازمان بین‌المللی متشکل از کشورهای صادرکننده نفت است که هدف اصلی آن کنترل سهمیه‌های تولید مواد خام برای تضمین ثبات قیمت در بازارهای بین‌المللی نفت است. همچنین هدف سازمان احترام به منافع کشورهای تولیدکننده و لزوم تضمین درآمد پایدار برای کشورهای تولیدکننده است.
عرضه کارآمد، اقتصادی و منظم نفت به کشورهای مصرف کننده؛ و بازگشت سرمایه عادلانه برای کسانی که در صنعت نفت سرمایه گذاری می کنند. هدف دیگر این کارتل کاهش کنترل صنعت نفت توسط شرکت های بزرگ چند ملیتی است.
گروه اوپک را می توان به عنوان ائتلافی از احزاب مستقل تعریف کرد که برای ترویج منافع مشترک از طریق کنترل بازار یا دستکاری قیمت نفت تشکیل شده است. و نحوه رفتار کشورها در دو سال اخیر مؤید این فرضیه است.
گروه اولیه اوپک در سال 1960 تشکیل شد، زمانی که ایران، عراق، عربستان سعودی، کویت و ونزوئلا با یکدیگر ملاقات کردند و توافق کردند که تولید نفت خود را ملی کنند و بر سر برنامه های تولید توافق کنند.
اوپک اکنون شامل 13 کشور تولیدکننده نفت است: الجزایر، آنگولا، کنگو، گینه استوایی، گابن، ایران، عراق، کویت، لیبی، نیجریه، عربستان سعودی، امارات و ونزوئلا. 13 عضو فعلی 40 درصد از تولید سالانه نفت جهان و حدود 80 درصد از ذخایر اثبات شده جهان را تشکیل می دهند.
اوپک پلاس چیست؟
در سال 2016 در الجزایر، کشورهای اوپک و سایر تولیدکنندگان بزرگ نفت، برای اولین بار ائتلاف اوپک پلاس را تشکیل دادند که علاوه بر آن شامل کشورهایی مانند آذربایجان، بحرین، برونئی، قزاقستان، مالزی، مکزیک، عمان، روسیه، سودان جنوبی و سودان بود. . اوپک پلاس سهم خود از کنترل بازار را به ترتیب به 55 و 90 درصد افزایش داد. کشورهای اوپک پلاس به صورت ماهانه، معمولاً در اولین چهارشنبه و پنج شنبه ماه گرد هم می آیند.
واردکنندگان اصلی نفت کشورهای اوپک پلاس اتحادیه اروپا، چین، ایالات متحده آمریکا، هند و ژاپن هستند.
چرا پیگیری جلسات اوپک پلاس برای معامله گران مهم است؟
کشورهای تولیدکننده نفت هر سال یک طرح سهمیه بندی می کنند که هر کشور چه مقدار نفت باید تولید کند. سپس، کشورهای اوپک پلاس هر ماه برای تنظیم برنامه اولیه گرد هم می آیند، زیرا عرضه و تقاضا دائما در حال تغییر است.
همه‌گیری بیماریها، جنگ، حوادث خط لوله، مشکلات زنجیره تامین، سطح موجودی، آزادسازی ذخایر استراتژیک، حملات تروریستی به تاسیسات زیرساخت‌های نفتی، تحریم‌های صادرکنندگان عمده نفت و فصل تابستان/زمستان همگی دلایلی هستند که بر عرضه و تقاضا در نفت تأثیر می‌گذارند.
چالش اصلی یک سرمایه گذار تعیین اینکه آیا سطح تولید فعلی نفت مطابق با تقاضا است یا خیر. اگر تولید مطابق با سطح تولید باشد، قیمت نفت برای مدت طولانی ثابت خواهد بود.
وقتی همه‌گیری کووید-19 شروع شد و بسیاری از کشورها به دلیل قرنطینه بسته شدند، با بالا ماندن سطح تولید، تعداد مصرف‌کنندگان نفت به شدت کاهش یافت. در نتیجه، نفت جایی برای توزیع نداشت و حتی از نفتکش ها به عنوان انبار شناور استفاده می شد. تقاضای نفت به شدت کاهش یافت و پیشنهاد بسیار زیاد بود. قیمت نفت به صفر رسید و برای اولین بار در تاریخ به زیر صفر رسید.
سپس تولیدکنندگان نفت به شدت تولید خود را کاهش دادند. کاهش تولید در نشست اوپک پلاس مورد توافق قرار گرفت. عرضه به شدت شروع به کاهش کرد، بنابراین قیمت نفت شروع به تثبیت کرد.
تا زمانی که تقاضا برای فرآورده های نفتی شروع به بهبود کرد، تولید پایین بود. در نهایت، تولیدکنندگان نفت تا زمانی که تقاضا دوباره از عرضه فراتر رفت، تولید خود را پایین نگه داشتند. بنابراین قیمت نفت دوباره شروع به افزایش کرد.
بنابراین، درک میزان تقاضای بازار برای نفت در حال حاضر با سطح تولید اوپک پلاس به سرمایه گذاران امکان می دهد تا عدم تعادل در بازار را درک کنند. عدم تعادل عرضه و تقاضا روند میان مدتی را در بازار نفت شکل می دهد.
اخیراً نفوذ اوپک پلاس بر بازار مورد انتقاد گسترده قرار گرفته است. از آنجایی که کشورهای عضو آن دارای ذخایر عظیم نفت خام هستند، این سازمان نفوذ قابل توجهی در این بازارها دارد. اعضای اوپک پلاس به عنوان یک کارتل، انگیزه قوی برای حفظ قیمت نفت تا حد امکان دارند و در عین حال سهم بازار جهانی خود را حفظ می کنند.