در تولیدات ایالات متحده آمریکا چه خبر است؟

عصر امروز شاهد انتشار آمار هایی در بخش تولیدی ایالات متحده خواهیم بود. شاخص مدیران خرید بخش تولید یکی از مهم‌ترین معیارها برای سنجش سلامت اقتصادی ایالات متحده و چشم‌اندازی از وضعیت بخش تولید است. این شاخص به دلیل تأثیر مستقیم بر تصمیمات اقتصادی، سیاست‌گذاری‌های فدرال رزرو، و رفتار بازارهای مالی، همواره در مرکز توجه تحلیلگران اقتصادی قرار دارد. این شاخص از طریق یک نظرسنجی ماهانه توسط مؤسسه مدیریت عرضه تهیه می‌شود و بر اساس پنج مؤلفه اصلی زیر تنظیم می‌گردد:

 1. سفارشات جدید: منعکس‌کننده میزان سفارشات جدیدی است که کارخانه‌ها دریافت کرده‌اند.

 2. تولید: نشان‌دهنده میزان تولید کالاها در کارخانه‌ها.

 3. اشتغال: وضعیت استخدام در بخش تولید را ارزیابی می‌کند.

 4. تحویل تأمین‌کنندگان: مدت‌زمان لازم برای تحویل مواد اولیه از تأمین‌کنندگان.

 5. موجودی‌ها: سطح موجودی انبارهای کارخانه‌ها. هرکدام از این مؤلفه‌ها با وزن‌های متفاوتی در شاخص نهایی محاسبه می‌شوند. عدد بالای ۵۰ نشان‌دهنده رشد فعالیت‌های تولیدی است. عدد زیر ۵۰ به معنای انقباض در این بخش است.

این شاخص به دلیل پیشرو بودن پیش‌بینی‌کننده چرخه‌های اقتصادی در ایالات متحده محسوب می‌شود.

نگاهی به داده‌های گذشته، تأثیرات رویدادهای بزرگ اقتصادی را بر این شاخص نشان می‌دهد. در زیر مروری بر روند این شاخص در سال‌های اخیر ارائه شده است. شاخص در این دوره به طور متوسط بین ۵۱ تا ۵۸ نوسان داشت. اقتصاد آمریکا در این سال‌ها از رشد باثباتی برخوردار بود، اما عواملی نظیر جنگ تجاری با چین و تغییرات در سیاست‌های تعرفه‌ای موجب نوساناتی در این شاخص شد. پایین‌ترین رقم در این بازه مربوط به سپتامبر ۲۰۱۹ (۴۷.۸) بود که ناشی از کاهش اعتماد کسب‌وکارها به دلیل تنش‌های تجاری بود. در آپریل ۲۰۲۰، با تعطیلی گسترده کسب‌وکارها و زنجیره تأمین، این شاخص به ۴۱.۵ سقوط کرد.

 • اما با اعمال بسته‌های محرک اقتصادی توسط دولت، این شاخص در نیمه دوم سال بهبود یافت و در دسامبر به ۶۰.۵ رسید. همچنیم رشد تقاضا در دوره پساکرونا و محدودیت‌های زنجیره تأمین موجب افزایش این شاخص تا رقم ۶۴.۷ شد. با افزایش نرخ بهره توسط فدرال رزرو و کاهش تقاضا، این شاخص در دسامبر ۲۰۲۲ به ۴۸.۴ کاهش یافت، که نشانه‌ای از انقباض بود. شاخص در این بازه زمانی بیشتر در محدوده مرزی (۴۸ تا ۵۲) قرار داشته است.

 • رشد اقتصادی کند و سیاست‌های انقباضی همچنان فشار زیادی بر بخش تولید وارد کرده‌اند.

افزایش نرخ بهره برای مهار تورم موجب کاهش تقاضا و سرمایه‌گذاری در بخش تولید شده است.

 2. زنجیره تأمین جهانی:

مشکلات زنجیره تأمین پس از کرونا کاهش یافته، اما هنوز برخی موانع نظیر هزینه‌های حمل‌ونقل و کمبود مواد اولیه پابرجاست.

 3. نرخ اشتغال و دستمزد:

افزایش دستمزدها و کاهش اشتغال در بخش تولید باعث افزایش هزینه‌های تولید و کاهش سودآوری شرکت‌ها شده است. با توجه به وضعیت کنونی اقتصاد آمریکا و سیاست‌های فدرال رزرو، می‌توان دو سناریوی اصلی برای این شاخص پیش‌بینی کرد. در صورت کاهش نرخ بهره و ثبات تورم، فعالیت‌های تولیدی افزایش خواهد یافت. این سناریو می‌تواند شاخص را به بالای ۵۵ برساند. ادامه سیاست‌های انقباضی یا وقوع رکود جهانی می‌تواند این شاخص را به زیر ۴۵ برساند.

شوک‌های انرژی یا بحران‌های ژئوپلیتیکی می‌توانند نقش مهمی در کاهش تولید داشته باشند.

همچنین باید درنظر داشت این شاخص تأثیر مستقیمی بر ارزش دلار آمریکا و بازارهای مالی دارد. افزایش شاخص نشان‌دهنده سلامت اقتصادی و جذب سرمایه‌گذاران خارجی است، که باعث تقویت دلار می‌شود. و اعداد زیر ۵۰ می‌تواند موجب کاهش ارزش دلار شود، زیرا نگرانی‌ها درباره رکود اقتصادی افزایش می‌یابد.

رشد این شاخص معمولاً با افزایش شاخص‌های بورس و تمایل به دارایی‌های ریسک‌پذیر همراه است. کاهش شاخص به افزایش تقاضا برای دارایی‌های امن نظیر طلا منجر می‌شود. کاهش فشارهای تولیدی می‌تواند به کنترل تورم کمک کند، اما سیاست‌گذاران باید مراقب رکود احتمالی باشند. افزایش سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها می‌تواند به تقویت بخش تولید کمک کند. با توجه به رقابت جهانی، بهبود بهره‌وری و فناوری در بخش تولید آمریکا ضروری است.

در نتیجه شاخص مورد نظر ابزاری حیاتی برای تحلیل وضعیت اقتصادی آمریکا است. این شاخص نه تنها وضعیت فعلی بخش تولید را نشان می‌دهد، بلکه چشم‌انداز رشد اقتصادی و تأثیرات احتمالی بر سیاست‌های پولی و ارزش دلار را نیز روشن می‌سازد.

تحلیلگران و سرمایه‌گذاران باید با دقت به روند این شاخص توجه کنند، چرا که تغییرات آن می‌تواند فرصت‌ها و ریسک‌های مهمی را در بازارهای مالی و اقتصاد جهانی ایجاد کند.