شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) و شاخص قیمت مصرف کننده هسته (Core CPI)

1. شاخص قیمت مصرف کننده:

شاخصی است که تغییرات قیمت سبدی از کالاها و خدمات مصرفی که به‌طور معمول توسط خانوارها خریداری می‌شود را اندازه‌گیری می‌کند که شامل اقلامی مانند غذا، مسکن، پوشاک، سوخت، حمل و نقل، خدمات پزشکی، تفریحات و غیره.

و هدف آن سنجش میزان تورم و تغییرات در هزینه زندگی مصرف‌کنندگان.

2. شاخص قیمت مصرف کننده هسته:نسخه‌ای از شاخص قیمت مصرف کننده است که اقلام غذایی و انرژی را که به دلیل نوسانات زیاد و تاثیرگذاری کوتاه‌مدت از شاخص حذف شده‌اند، شامل نمی‌شود و هدف آن ارائه دید دقیق‌تری از روندهای تورمی اساسی و بلندمدت. حال اندکی با جزئیات بیشتر به بررسی تفاوت این دو شاخص میپردازیم.

شاخص قیمت مصرف کننده شامل تمامی اقلام مصرفی است نوسانات قیمت کوتاه‌مدت را نیز نشان می‌دهد.

 اما شاخص قیمت مصرف کننده هسته نوسانات قیمت‌های اقلام غذایی و انرژی را حذف می‌کند تا تصویری پایدارتر از تورم بلندمدت را ارائه دهد.

 این دو شاخص در دو آمار ماهانه و سالانه منتشر میشوند. تفاوت‌های ماهانه و سالانه این دو شاخص عبارت است از:

ماهانه: تغییرات قیمت مصرف کنندنسبت به ماه قبل را نشان می‌دهد. این شاخص برای تحلیل کوتاه‌مدت و پیش‌بینی نوسانات فوری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سالانه: تغییرات قیمت مصرف کننده نسبت به سال قبل را نشان می‌دهد. این شاخص برای تحلیل بلندمدت و ارزیابی روندهای تورمی کلی استفاده می‌شود.

 این شاخص تاثیر زیادی بر روی دلار و در کل چشم انداز فدرال رزرو برای سیاست های پولی خود دارد.

اگر این شاخص بالا منتشر شود نشان‌دهنده تورم بالاست که ممکن است باعث افزایش نرخ بهره توسط بانک مرکزی شود. این اقدام می‌تواند به تقویت دلار منجر شود.

اگر پایین منتشر شود نشان‌دهنده تورم کم است که ممکن است به کاهش نرخ بهره و در نتیجه تضعیف دلار منجر شود.

در صورتی که این شاخص هسته بالا باشد، نشان‌دهنده تورم پایدار و اساسی است که می‌تواند تاثیر مشابهی با شاخص اصلی بالا بر دلار داشته باشد.

اما اگر پایین منتشر شود نشان‌دهنده عدم وجود فشارهای تورمی پایدار است که می‌تواند باعث کاهش نرخ بهره و تضعیف دلار شود.

امروز 11 ژوئن، این داده ها منتشر خواهند شد. چنانچه شاخص قیمت مصرف کننده نسبت به ماه قبل افزایش یا کاهش چشمگیری داشته باشد، می‌تواند نشان‌دهنده تغییرات فوری در هزینه زندگی باشد.

علاوه بر این، تغییرات در شاخص  سالانه نشان‌دهنده روند کلی تورم در سال گذشته است.

اگر شاخص قیمت مصرف کننده افزایش یابد، احتمال دارد که فدرال رزرو نرخ بهره را افزایش دهد تا تورم را کنترل کند. این اقدام می‌تواند باعث تقویت دلار شود.

و اما اگر کاهش یابد، فدرال رزرو ممکن است نرخ بهره را کاهش دهد تا اقتصاد را تحریک کند، که می‌تواند به تضعیف دلار منجر شود.

در نتیجه توجه به این تغییرات و تحلیل آن‌ها می‌تواند به پیش‌بینی رفتار دلار در بازارهای مالی کمک کند. داده‌های منتشر شده در ۱۱ ژوئن می‌توانند سرنخ‌های مهمی در مورد مسیر آینده سیاست‌های پولی ارائه دهند.